MARIONETKI

Witajcie, dobrej nocy :)
Chciałam jedynie wstawić zdjęcia marionetek. Jest już późno i uciekam spać, ale jako obiecałam-oto one:

już wykończone całkowicie (wiem, że fajnie jest oglądać zdjęcia z przebiegu pracy, ale ten był bardzo zawiły i niezbyt ciekawie się prezentujący <jako, że zaczynam>. Pomyślałam więc, że zamieszczę już uszyte :)

Chłopiec ma na imię Medul

A dziewczynka Sofia:

miłej nocy!
K.

ZDJĘĆ BRAK

Cześć :)
Niestety jestem zapominalska do kwadratu, więc zapomniałam wziąć z domu ładowarkę od aparatu i przez ten fakt nie pokażę Wam moich marionetek. Jednak myślę, że warto byłoby poczekać do czwartku, ponieważ zostaną zrobione profesjonalnie przez moją siostrę fotografa i będą o wiele ciekawsze i piękniejsze!
Dziś robię również zabawkę dla synka moich znajomych i mam nadzieję, że mi wyjdzie spod maszyny idealnie, tak jak ją sobie zaplanowałam. Nie będę opisywała co to jest, gdyż sprawa jest troszkę skomplikowana i przy przedstawieniu zdjęć opowiem Wam całą Naszą przyjacielską historię :)))))
Uciekam do mej maszynki, bo już się zagrzewa do pracy!

pozdrawiam serdecznie
specjalne pozdrowienia dla Gulusia!:*

K.
P.s. A, żeby nie było tak pusto, bez dodania zdjęcia, to zamieszczam jedno, które znalazłam w internecie, a które dotyczy sukienek, właściwie ich reklamy. Strasznie kojarzy mi się z filmem pt. "Pociąg", w którym główna bohaterka miała jedną taką czarną, rozkloszowaną spódniczkę i zapragnęłam takiej, więc szukałam zdjęcia w internecie i znalazłam takie oto ze starych gazet (chyba) :

PRZEMYŚLENIA

Przeczytałam przed chwilką ostatnie posty Pani Beaty Pawlikowskiej i nie mogę oderwać oczu od jej dzienników. Właściwie to trafniejsze byłoby stwierdzenie, że moje myśli nie chcą się oderwać, bo właśnie JE rozjaśnia ta ciekawa podróżniczka :)

Chciałabym, tak jak Ona, mieć wszystko poukładane w tej mojej zakręconej głowie :) Jednak, jeśli ktoś sam przeżywa rozterki życiowe, wie, że do tego potrzeba czasu:) (którego jak zwykle mi brak ;/ - zapewne to tylko wymówka. Już zaczynam zauważać, że tak właśnie jest :P, co jest ogromnym plusem :D) 

Swoją drogą jak Ona to robi, że codziennie wychodzi na jej blogu, świeży jak bułeczka prosto z pieca, post, i w dodatku tak ciekawy i sensowny!

Podziwiam Ją :) I myślę, że jak się myśli pozytywnie o osobach tak pozytywnych jak Pani Beata i czerpie z nich pozytywne energie, to nie ma bata, żeby i samemu się nie zmienić na dobre!

Dobre są takie przemyślenia, dobre są takie momenty, kiedy przystajemy, aby zastanowić się na sobą, albo po to jedynie, aby posiedzieć zwyczajnie w ciszy :) I życie wydaje się jakby lżejsze, weselsze i chwila milsza :)

Ahhh... Taka mnie naszła ochota, żeby do Was napisać :) I blog Pani Blondynki zdeterminował mnie do częstszego pisania. Bo co jest ważniejsze w Naszym krótkim życiu, niż przyjemne chwile, które sprawiają Nas szczęśliwszymi? Dlatego chciałam podzielić się z Wami moją dzisiejszą radością ukończenia dwóch marionetek i kota :) Niestety nie zdobyłam jeszcze zdjęć z całościowej odsłony, tj. w ciuszkach, tzn. nie zrobiłam :/ gdyż rozładowała się bateria mojego aparatu :(

Jednak pokażę Wam parę (dosłownie) zdjęć. 

Na pierwszym widnieją kończyny chłopca wykonane z glinki modelarskiej, które później zostały odpowiednio pomalowane :) (na zdjęciach końcowych wszystko pokażę)

Drugie zdjęcie to dwie nagie marionetki (bądźcie wyrozumiali dla moich małych przyjaciół, bowiem kto chciałby się publicznie na golaska pokazywać :D)

Okej kochani! Kończę moje nocne wypocinki :D Kot mi miałczy, że chce już spać i że mam zgasić światło :) heheh (opiekuję się pewną zakręconą kicią o zakręconym imieniu Śrubka <właściwie to sama Ją tak nazwałam. Ale to już inna historia-pokażę Ją jak naładuję aparat. Pewnie gdzieś się wciśnie w kadr-znając jej parcie na szkło... Ahh te koty! :DDD)

Dobranoc

K.

Późno ale zawsze :P

Ok :) Macie racje! opuściłam się solidnie w uaktualnianiu i przekazaniu informacji co w trawie piszczy w Karolinowych okowach :/
Nie będę się tłumaczyć, bo nie ma sensu, jestem winna! Przepraszam Was bardzo!
Strasznie lubię opowiadać i pokazywać Wam moje szmacianki :) Niestety ostatnio siedzę cały czas nad marionetkami, które nie są jeszcze dokończone (nie powiem, nie jest to łatwa praca). Dziś zaczynam gnieść ciasto glinkowe i zamierzam stworzyć z niego ręce i nogi. Dokładnie do niedzieli muszę wykonać dwie marionetki i kotka, także zniknęłam nawet z tego realnego świata. 
A może i by się coś znalazło... Ostatnio zostałam poproszona o zrobienie misia do kluczy, małego breloczka ;) W zamian dostanę swój portret :) Już się nie mogę doczekać :) Muszę w końcu zrobić podmiankę :)
Także zamieszczam zdjęcia misia sagowego :D właściciel będzie wiedział o co chodzi, jeśli zobaczy go tutaj, niech da znać, czy mu się podoba, bo jak nie-musi poczekać na nowego jakieś dwa tygodnie :/

Misia wykonałam z czarnego aksamitowego materiału i czarnego skayu. Różowy pyszczek dla niepoznaki, że miś wędruje w męskie ręce. A co tam!

pozdrawiam
K.

SOWIO

Witajcie,
spóźniłam się z wystawieniem zdjęć torebki sowy o dwa dni, ale lepiej późno niż wcale :) Zamieszczam zdjęcia gotowej sowy pięknie wykonane przez właścicielkę torebki :) za co dziękuję bardzo ;)))
Oto ona:
ułożona, jeszcze w kawałkach:

oraz całość zszyta, już na spacerze w parku :DD

Ciężko jest szyć dla kogoś, a to był mój pierwszy raz :) Mam nadzieję, że obiektywnie patrząc wyszła dobrze :)
A gdyby sprawę szycia jej traktować na poważnie wymienię jeszcze materiały, z których została zrobiona.
Brązowa podstawa uszyta jest z grubej bawełny, uszy z ciemno-różowego sztruksu, tak jak oczka, dzióbek i stópki z czerwonego. Oczodoły (pyszczek) z kwiatowego, miękkiego, bawełnianego materiału, a oczka oczywiście to guziczki. Wewnątrz wszyłam nieprzemakalną podszewkę, również brązową, materiałowo-ceratową w białe groszki oraz wkład na drobnostki i komórkę z materiału podszewki.
Teraz opisując ją widzę, jakie błędy popełniłam w fotografowaniu, tzn. zauważam braki zdjęć. Następnym razem sfotografuję każdy szczegół :)))))


pozdrawiam Was serdecznie z rozpadanej, ciemno-chmurnej wielkopolski
K.

SPOTKANIE PO LATACH

Witajcie blogowicze!
Po długim czasie, ale nareszcie jestem! :)
Niestety sprawy związane ze zmianą pobytu wykreśliły mnie z tutejszego życia :( Musiałam pożegnać hiszpańskie kąty i mieć odrobinkę czasu na przywitanie tych polskich :)
Tęsknię trochę za pogodą i kolorami, które napawały me oczy w kraju flamenco i paelli, jednak moje szczęście z powrotu jest tak ogromne, że powoli o nich zapominam.
Przypomniałam sobie, że miałam Wam opowiedzieć o Nocy Świętojańskiej, jak obchodzą ją na plażach Śródziemnomorza.
Niestety nie obchodzą go tak pięknie jak my :/ Powinniśmy być zatem dumni i szczęśliwi z naszych słowiańskich tradycji. 
Gorąco-krwiści Hiszpanie montują jedynie swoje hulanki na ulicach, tańcząc oraz pijąc z przyjaciółmi, rozpalają na plaży własne, małe ogniska oraz wystrzeliwują petardy, których huk roznosi się po całych miasteczkach (od samego rana, aż po kolejny tydzień czułam się jak w przeddzień nocy sylwestrowej w Polsce, gdyż dzieci biegały po ulicach rzucając małe zimne ognie i robiły tym dużo hałasu i strachu bliskim przechodniom)
Zamieszczam zdjęcia, które udało mi się pstryknąć moim nieprzystosowanym do nocnych ujęć aparatem:
Na tym zdjęciu palimy małe karteczki, na których zapisałyśmy swoje cechy, złe myśli i emocje, które chciałybyśmy wyrzucić z siebie, taka ich tradycja. Dzięki temu wszystko co złe wypala się w nas :) 

Tak oto bawili się Hiszpanie na ulicach (ta ulica to promenada przy plaży. Zajęli dosłownie całą, ciężko było przejść)

Nie mam wielu zdjęć, ze względu na brak dobrej funkcji nocnej w aparacie, ale te zdjęcie pomimo, że nie wyszło dobrze, bardzo mi się spodobało. To lecąca w niebo petarda :) 

wygląda jak kolorowa palma. Zdjęcie zrobiłam stojąc na plaży, zatem po prawej jest morze Śródziemne.
Ostatnie zdjęcie zrobiła moja koleżanka, gdyż spodobało jej się to serce, które zostało wykonane z puszek od piwa przez pewnego młodego uczestnika zabawy:

I oto niestety nadszedł koniec mojej świętojańskiej opowieści. Bardzo żałuję, że jest taka krótka, jednak z braku organizacji, znalazłam się na zabawie w dyskotece salsa. Było bardzo sympatycznie i wesoło, jednak mało świątecznie, nie było wianków, ani zapalonych ognisk czy przynajmniej świec :/
W całej tej historii pocieszające jest, że za rok spędzę Noc Świętojańską w moim kraju puszczając najpierw wianek na jeziorze, a później lampion do nieba :) O ile oczywiście będzie to jeszcze potrzebne :P


z tymi pozytywnymi myślami zostawię Was w to ciepłe, słoneczne popołudnie obiecując jeszcze na koniec, że jutro się odezwę i zaprezentuję torebkę sowę, która wczoraj trafiła do rąk pewnej młodej i pięknej jubilatki :)))


pozdrawiam
K.

ZDJĘCIA

Witajcie!
Chciałam się Wam tylko pochwalić zdolnościami mojej cudownej siostry! Zmieniłam dzięki niej zdjęcie na moim profilu! I jest tak piękne, że nie mogę oderwać wzroku!!
Jestem z niej bardzo dumna i dlatego zamieszczam za moment pozostałe fotki. 
Pomysły, które wniosła na te artystyczne zdjęcia stworzone specjalnie na moje blogowe potrzeby są niebywałe!
Ahhh! Co za talent!

pozdrawiam wszystkich i życzę miłej nocy


K.